‘બે જણને જોઈએ કેટલું….?’ દિકરી ને જમાઇ લઈ ગયા
અને દિકરાને વહુ લઈ ગઈ. અંતે તો ……આપણે બે જ રહ્યા……..એક છાપું,એક દૂધની થેલી ને…..રોજ એક માટલું પાણી,…….બઉ થ્યું……..ચા-ખાંડના ડબ્બા,… કોફીની ડબ્બી પણ……માંડ ખાલી થાય.
‘કોલગેટ’ દોઢ મહિનો ચાલે ને…..મહિનો ચાલે એંશી ગ્રામલક્સની એક ગોટી……સો ગ્રામ શેમ્પુ તો કાઢ્યું ન ખૂટે.
જમવામાં શાક હોય તો…..દાળ વિના ચાલે…..ને ફક્ત દાળ હોય…..તોય ભયોભયો!……ખીચડી એટલે….બત્રીસ પકવાન ને……છાશ હોય પછી જોઈએ શું!……‘સો ફ્લાવર, ત્રણસો દૂધી,……અઢીસો બટાકા,…..ચાર પણી ભાજી,……આદુ-લીંબુ-ધાણા’……થ્યું અઠવાડિયાનું શાક.
ત્રણ મણ ઘઉં વરસ દિ’ ચાલે ને…….પાચ કિલો ચોખા
નાખ-નાખ થાય!……ન કોઈ ખાસ મળવા આવે…….પછી મુખવાસનું શું કામ!……નાની તપેલી, નાની વાડકી,
નાની બે થાળી, આમ……આઠ-દસ વાસણો માંડ વપરાય…તે એક ‘વિમ’ બે દોઢ મહિને…..માંડ ઘસાય.
વળી રોજ ધોવામાં હોય….ચાર કપડાં…..તે કિલો ‘નિરમા’….મહિને કાઢ્યો ન ખૂટે!…..કોપરેલની એક શીશી
એક મહિનો ચાલે ને……પફ-પાવડર તો…..ગ્યાં ક્યારના ભૂલાઈ…?……પણ પ્રેમ, સ્નેહ, વાત્સલ્ય,…..આપો એટલાં ઓછા……..ઠસોઠસ હસાહસી ને ‘હોહા’ તો……લાવ લાવ થાય…..એટલે જ પ્રેમ અને સ્નેહ લઈને….બધાં….બે-ત્રણ વરસે ઊડીને આવે……‘ઝટ્ટ આવશું, જરૂર આવશું’
કહી જાય……તે પલકારામાં બે જણ……પાછાં હતાં એવાં થઇ જાય…..પછી પાછી…..ઈ જ રટણ પડઘાય,…‘બે જણને જોઈએ કેટલું?’
દિકરીને જમાઇ લઈ ગયા…..અને દિકરાને વહુ લઈ ગઈ…….અંતે તો આપણે બે જ રહ્યા…