દીકરી દરેક માતા – પિતાની કેટલી ચિંતા કરે છે આ post પુરેપુરી વાંચજો અને શેર કરજો
નાનકડા એક ગામમાં એક મા – બાપ અને નાનકડી દીકરીનું અત્યંત ગરીબ કુટુંબ માંડ માંડ પોતાનું એક ટંકનું ભોજન મેળવી ગુજરાન કરતું હતું. સવારે ખાધું હોય તો સાંજે ખાવા મળશે કે કેમ ? તે પ્રશ્નને પોતાના લલાટમાં ચોટેલું રાખી દિવસો પસાર થતાં હતા.
એક દિવસની વાત છે.છોકરીની માતા ખૂબ કંટાળીને તેના પતિને કહેવા લાગી કે આપણું માંડ પુરું થાય છે તેમાં આ છોકરીની જાત સાપનો ભારો છે. એ તો દિવસ-રાત જોયા વગર વધતી જાય છે. ગરીબીની હાલતમાં આપણે તેના લગ્ન કેવી રીતે કરી શકીશું ? બાપ પણ વિચારમાં પડી ગયો. બંનેએ હૃદય પર પથ્થર મૂકો એક કારમો નિર્ણય લીધો કે આવતી કાલે દીકરીને મારીને તેને દાટી દઈએ.
બીજા દિવસનો સૂરજ ગંભીરતા પૂર્વક, ન નીકળવાની ઈચ્છા સાથે માંડ માંડ ઉગ્યો. માતાએ તેની દીકરીને સરસ નવડાવી, માથામાં તેલ નાખી આપ્યું વારંવાર તેને આલિંગન આપી ચૂમતી. આ જોઈ દીકરીએ સહસા પૂછયું : ‘ મા, મને કયાંક દૂર મોકલે છે કે શું? નહિંતર આટલો પ્રેમ તે મને આજ સુધી કર્યો નથી.’ માતા ચૂપ થઈ માત્ર રડવા લાગી. તેવામાં તેના પિતા એક હાથમાં કોદાળી અને એક હાથમાં ધારીયું લઈ આવ્યા.માતાએ કઠણ કાળજે દીકરીને તેના પિતા સાથે મોકલી. રસ્તામાં ચાલતા ચાલતા તેના પિતાના પગમાં કાંટો વાગ્યો, દીકરીએ તરત નીચા નમી કાંટો કાઢી આપ્યો. બાપની આંખ ભીની થઈ ગઈ. એક સૂમસામ જગ્યાએ પિતાએ કોદાળી વડે ખાડો ખોદવાનું શરૂ કર્યું. દીકરી તેની સામે બેઠી હતી. થોડી વારમાં પિતાને પરસેવો થતાં દીકરીએ પોતાની ફાટેલી ઓઢણીથી તેનો પરસેવો લૂછી આપ્યો. બાપે ધકકો મારી તેને દૂર બેસવા કહયું.
ધોમધખતા તાપને લીધે ફરી તેના બાપને પરસેવો લૂછતા બોલી: “ પિતાજી તમે સહેજ આરામ કરો હું તમને ખાડો ખોદવામાં મદદ કરું. મારાથી તમારું દુઃખ જોવાતું નથી.” આ સાંભળી તેના પિતાએ તેને બાથમાં લીધી તેમની આંખમાં શ્રાવણ – ભાદરવો વહેવા માંડયો. તેનું હૃદય પરિવર્તન થયું, તે બોલ્યો: ‘દીકરા મને માફ કરી દે, આ ખાડો હું તારા માટે ખોદતો હતો, અને તું મારી ચિંતા કરે છે ? હવે જે થવું હોય તે થાય, આપણે હંમેશા સાથે રહીશું. થોડી મહેનત વધારે કરીશ અને મારી દીકરી તારા લગ્ન ધૂમધામથી કરાવીશ. ત્યાર બાદ મા – બાપ અને દીકરી મહેનત કરી શાંતિથી પોતાનું ગુજરાન વિતાવવા લાગ્યા.
સારાંશ : દીકરી એ તો ભગવાનની ભેટ છે.દીકરો – દીકરી એક સમાન છે. તેનું પાલન કરવું આપણી ફરજ છે..દીકરી એટલે સાચે દીકરી જ. દીકરીના બાપ હોવું એટલે દુનિયાની સૌથી નસીબદાર વ્યકિત હોવું, દીકરીની મા હોવું એટલે પોતાના સ્ત્રીપણાને પોતાનામાં જ ફરી એકવાર ઉછેરવું. ઘરના આંગણે ફૂલો ઉગાડયા હશે તો આંગણું ખૂશ્બુદાર બનશે પણ ઘરમાં એક દીકરી હશે તો જીંદગી જ ખૂશ્બુદાર બની જશે. ‘કોણ કહે છે દીકરી સાપનો ભારો, અમે તો કહીએ દીકરી તો તલસીનો કયારો.
માતા-પિતાની વ્હાલ સોયી દીકરીની વિદાય ટાણે…. દિકરી બીજુ શું લખું !!! દિકરી તારા સૌભાગ્યનું કંકુ આજ ઘોળી લાવ્યો છું, વિધાતાએ જે લખ્યું હતું તે સરનામું શોધી લાવ્યો છું. છે તુ મારા કાળજાનો કટકો, દુર કરી નથી ક્યારેય, તારી જુદાઈનું કોઈ વચન દઈને આવ્યો છું. દીકરી તારુ પાનેતર આજ ખરીદીને આવ્યો છું, સ્વપ્ન મારા જે હતા તે પાલવમાં બાંધી લાવ્યો છું. પારકી થાપણ તું છે, ક્યાં સુધી બીજાની સંભાળું, ભારે હૈયે તારી કંકોત્રીમાં હેતના તેડા લખાવી લાવ્યો છું. સંસાર તારો સ્વર્ગ બને, એજ આશિષ ગુંથી લાવ્યો છું, મારુંદર્પણ તુજ છે, એવો અરીસો લાવ્યો છું. પરાયા પોતાના ગણી, શોભાવજે બંને કુળને, લૂછી નાખ આંસુ દીકરી, ખુશીનો અવસર લાવ્યો છું. મારી લાડલી ઢીંગલી માટે, રણઝર ઝાંઝર લાવ્યો છું, હૃદય મારું રડે છે, પણ મુખ પર સ્મિત લાવ્યો છું. પહાડ જેવો બાપ પણ રડી પડે છે, દીકરીની વિદાયથી આંગણું મારુ સૂનું થશે, હું વિવશ બનીને આવ્યો છું.
|| જય શ્રી કૃષ્ણઃ ||
મારી સીડી મોટી થઈ ગઈ… જન્મી હતી જ્યારે તે મારા ઘરમાં, મારી એક મોટી ઈચ્છા પુરી થઈ ગઈ, ઇચ્છાઓ ઘણી બાકી હતી તેના માટે, પણ જોત જોતામાં મારી દીકરી મોટી થઈ ગઈ. બાળપણ તેનું વીતતું ગયું, થોડો કંટાળો આવતો તેને ભણવાનો, તો પણ ચોપડા રોજ વાંચતી થઈ ગઈ, નાના ભાઈની મસ્તી ખૂબ કરે, અને મોકો મળે તો તેની ટીચર થઈ ગઈ. અને તે કોલેજ જવા જેવી થઈ ગઈ, ક્યારે સરકી ગયો સમય હાથમાંથી ખબર ના પડી, કે મારી દીકરી મોટી થઈ ગઈ. નહી છોડતા આ મોકો તમે, વિશ્વાસ છે જ્યારે કહીશ વેવાઈને, મારી દીકરી તમારા ઘરની શોભા થઈ ગઈ, વેવાઈ હસતા કહેશે કે ફક્ત શોભા નહીં. પણ મારા ઘરની હવે દીકરી થઈ ગઈ. જો દીકરી તમારી હજી કોઈની નથી થઈ, વિતાવજો સમય સાથે, નહી તો ખબર નહી પડે, ક્યારે દીકરી મોટી થઈ ગઈ.
કવિતા હજાર દિકરી વિશે, એક દીકરો વિશે આજ હુ લખવા માંગું છું કહે છે દીકરી વ્હાલનો દરીયો, તો દીકરાને વહાલ નું તોફાન હું માનું છું. કહે છે દીકરી મા-બાપનું હૃદય છે, તો દીકરાને મા-બાપનો શ્વાસ હું માનું છું. કહે છે દીકરી લાગણીઓનું પુર છે, તો દીકરાને સંવેદના ના સુર હું માનું છું કહે છે દીકરી છે કુળ નું ગૌરવ, તો દીકરાને કુળનું અભિમાન હું માનું કહે છે દીકરી મા નો પડછાયો છે, તો દીકરાને માંનું અસ્તિત્વ હું માનું કહે બકરી બાપ નું મનોબળ છે, તો દીકરાને બાપ નું પીઠબળ હું માનું છું. શાને કાજે કરે લોક ભેદભાવ દીકરી દીકરા વચ્ચે ઈશ્વર ની અમૂલ્ય ભેટ હું તો બંનેને માનું છું.